Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

«ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ, Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ»


Αγαπητοι φίλοι

Σας ενημερώνουμε ότι από 14  Μαρτίου η Νew Star,
στα πλαίσια του κινηματογραφικού αφιερώματος στον ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ
προβάλει την ταινία «ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝΟ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ»
του βραβευμένου σκηνοθέτη KURT MAETZIG

Μια ταινία αφιερωμένη στον μεγάλο
Γερμανό Κομμουνιστή και ηγέτη στην πάλη
κατά του φασισμού ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ

«Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού»
«Βραβείο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»
Karlovy Vary International Film Festival 1956

«η ιστορία της ζωής μας είναι σκληρή,
 γι’ αυτό απαιτεί ολοκληρωμένο ανθρώπινο χαρακτήρα... 
Το να είσαι στρατιώτης της επανάστασης σημαίνει:
 να δείχνεις σ’ όλες τις καταστάσεις απεριόριστη αφοσίωση στην πίστη της υπόθεσής μας, μια αφοσίωση που δοκιμάζεται στη ζωή και στο θάνατο,
σημαίνει να κρατάς απόλυτα το λόγο σου, πεποίθηση,
αγωνιστικό θάρρος και αγωνιστική δύναμη.»

Οι δυο μέρες της ένοπλης πάλης, οι δυο μέρες της Σοβιετικής εξουσίας
στα προλεταριακά προάστεια του Αμβούργου είναι μια από τις πιο ένδοξες σελίδες 
μέσα στην ιστορία του επαναστατικού αγώνα της εργατικής τάξης 
όχι μονάχα της Γερμανίας, μα ολόκληρου του κόσμου. 

-----------------------------------------------------------------

Φωτογραφικό υλικό «ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝΟ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ»
https://plus.google.com/photos/111157498832838723081/albums/5852964259193760945?banner=pwa

TRAILER ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ
http://www.youtube.com/watch?v=apzl4xj_YwI&feature=youtu.be

ΤΙΤΑΝΙΑ CINEMAX facebook link: http://www.facebook.com/pages

NEW STAR facebook link: http://www.facebook.com/New.Star.Cinema



«ΕΡΝΣΤ ΤΕΛΜΑΝ,
Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ»


Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Kurt Maetzig
Σενάριο: Willi Bredel, Michael Tschesno-Hell
Πρωταγωνιστούν: Günther Simon, Hans-Peter Minetti, Erich Franz, Erika Dunkelmann
Μουσική: Wilhelm Neef

Αυτή η ιστορική-βιογραφική ταινία ξεκινάει τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη του 1918
στο δυτικό μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Ο Τέλμαν, ένας νεαρός στρατιώτης,
θέλει να πάρει μέρος στις συγκρούσεις που γίνονται στο Αμβούργο στο πλευρό των
συντρόφων του. Δεδομένου ότι η επανάσταση απειλείται από την προδοσία των δεξιών
Σοσιαλδημοκρατών και από τον κατακερματισμό της εργατικής τάξης, προσπαθεί
επίμονα να ενώσει τους εργάτες.

Η Γερμανία ήταν από τους ηττημένους του Α΄ ιμπεριαλιστικού Παγκόσμιου Πολέμου.
Η εξέγερση των ναυτών του γερμανικού στόλου στο Κίελο, το Νοέμβρη του 1918,
αποτέλεσε θρυαλλίδα για την έξοδο της Γερμανίας από τον πόλεμο.
Τα επαναστατικά γεγονότα στη Γερμανία κράτησαν βασικά έως το Γενάρη του 1919
και κατέληξαν με ήττα της επανάστασης. Η καθοριστική έλλειψη ήταν πως δεν υπήρχε
Κομμουνιστικό Κόμμα, Το ιδρυτικό συνέδριο του ΚΚ Γερμανίας πραγματοποιήθηκε
λίγο πριν από την ήττα της επανάστασης. .
Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας πρωτοστάτησε στη δολοφονία των ηγετών
της επανάστασης Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ και στη σφαγή των
εργατών. Κατάφερε να απομονώσει τους κομμουνιστές (Σπαρτακιστές), αξιοποιώντας
το γεγονός ότι έλεγχε τα συνδικάτα, ενώ βρισκόταν σε αγαστή συνεργασία με τους
κρατικούς μηχανισμούς και το γενικό επιτελείο στρατού, ακριβώς για να καταπνίξουν
την επανάσταση που το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα παρίστανε ότι υπεράσπιζε. Υπό
τις διαταγές του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Νόσκε δημιουργήθηκαν τα ένοπλα
τμήματα «Φράικοπς» που έπνιξαν στο αίμα την επανάσταση.

Με την επανάσταση του 1918-1919 εκθρονίστηκε ο Κάιζερ Γουλιέλμος ΙΙ,
πραγματοποιήθηκαν εκσυγχρονισμοί στο καπιταλιστικό γερμανικό κράτος,
διαμορφώθηκε τυπική κοινοβουλευτική δημοκρατία που ονομάστηκε «δημοκρατία
της Βαϊμάρης». Έτσι, με δεδομένους τους περιορισμούς που έθεταν οι συνθήκες
σε βάρος της ηττημένης από την Αντάντ Γερμανίας, της επιτράπηκε να έχει στρατό
τη «Ράιχσβερ», με εσωτερική αποστολή το χτύπημα του επαναστατικού κινήματος.
Όλη η περίοδος από το 1919 -1923 χαρακτηρίζεται από όξυνση της ταξικής πάλης,
απόπειρες πραξικοπημάτων, απεργιακούς αγώνες κλπ. Η δραστηριότητα της εργατικής
τάξης δε σταμάτησε, ενώ το ΚΚ Γερμανίας είχε πλέον συγκροτηθεί κι έκανε τα πρώτα

του βήματα. Το πρώτο παγγερμανικό συνέδριο των επαναστατικών εργοστασιακών
επιτροπών που έγινε το Νοέμβρη του 1922 διακήρυξε την ανάγκη να σχηματιστεί
εργατική κυβέρνηση και να οπλιστεί η εργατική τάξη.
Στην ηττημένη Γερμανία είχαν επιβληθεί πολεμικές αποζημιώσεις 132 δισεκατομμυρίων
χρυσών μάρκων, τις οποίες δεν μπορούσε να αποπληρώσει, Στις 11 Γενάρη 1923
100.000 γαλλικά και βελγικά στρατεύματα κατέλαβαν τη βιομηχανική περιοχή του
Ρουρ. Αυτά τα γεγονότα έφεραν παραπέρα επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης
του Ρουρ, αλλά και ολόκληρης της Γερμανίας. Σε διάφορες περιοχές της Γερμανίας
ξέσπασε μεγάλο κύμα απεργιακής πάλης για τα εργατικά δικαιώματα. Η πάλη έπαιρνε
και το χαρακτήρα ένοπλης αντιπαράθεσης ανάμεσα σε εργατικά τμήματα και σε ένοπλες
ομάδες οργανωμένες από το αστικό κράτος. Το Μάη του 1923 υπήρχαν στη Γερμανία
300 «προλεταριακές εκατονταρχίες» και στην εργατική πρωτομαγιά παρέλασαν στο
Βερολίνο 25 χιλιάδες ένοπλα μέλη αυτών των ομάδων.

Τα κρατίδια Σαξονία και Θουριγγία ήταν βιομηχανικά κέντρα με ισχυρό εργατικό κίνημα
και κυβερνούνταν από τους σοσιαλδημοκράτες.
Με διαταγή του σοσιαλδημοκράτη προέδρου Φρ. Εμπερτ, 60 χιλιάδες στρατός της
Ράιχσβερ συγκεντρώθηκε στα σύνορα της Σαξονίας και στις 20 Οκτώβρη 1923 εισέβαλε
στη Λειψία, τη Δρέσδη και άλλες πόλεις.

Η ηγεσία του ΚΚ Γερμανίας είχε αντιφατική πολιτική. Ταλαντευόταν ανάμεσα στην
αναγκαιότητα οργάνωσης της εξέγερσης και στη συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες.
Έτσι, ενώ στην αρχή υπήρξε κατεύθυνση της ΚΕ για οργάνωση εξεγέρσεων σε όλα τα
μεγάλα βιομηχανικά κέντρα της Γερμανίας, αυτή η απόφαση στη συνέχεια πάρθηκε
πίσω.

Οι εργάτες των ναυπηγείων του Αμβούργου είχαν αποφασίσει για ένοπλη εξέγερση ως
αντιπερισπασμό σε περίπτωση εισβολής της Ράιχσβερ στη Σαξονία. Στις 23 Οκτώβρη με
την καθοδήγηση της Κομματικής Οργάνωσης του Αμβούργου και επικεφαλής τον Ερνστ
Τέλμαν η εξέγερση ξεκίνησε. Το Αμβούργο ήταν η μοναδική πόλη που προχώρησε η
εξέγερση. Έτσι στις 25 Οκτώβρη με αυστηρή πειθαρχία οι εξεγερμένοι υποχώρησαν
συντεταγμένα από την ένοπλη πάλη.

Παρά την περίοδο της τρομοκρατίας που ακολούθησε και την απαγόρευση του ΚΚ
Γερμανίας (23 Νοέμβρη 1923), η θέληση της εργατικής τάξης δε λύγισε και ο Τέλμαν
έγραψε ότι η εξέγερση του Αμβούργου ήταν χίλιες φορές πιο καρποφόρα και πολύτιμη
για τους ταξικούς αγώνες από μια υποχώρηση χωρίς να πέσει τουφεκιά.
Όπως αποδείχτηκε λίγα χρόνια αργότερα, σε συνθήκες νέας οικονομικής κρίσης,
όξυνσης της ταξικής πάλης και προετοιμασίας για ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο,
το γερμανικό κεφάλαιο επέλεξε ως λύση τη στήριξη του εθνικοσοσιαλισμού ως πιο
αυθεντικού εκφραστή των συμφερόντων του.

Ερνστ Τελμαν (16 Απριλίου 1886 - 18 Αυγούστου 1944)

Ο Έρνεστ Τέλμαν γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 16 Απριλίου 1886. Ήταν Γερμανός
εργάτης και πολιτικός. Υπήρξε ηγέτης του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Στις 15 Μαΐου 1903 έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Από το 1904
μέχρι το 1913 εργάστηκε ως θερμαστής σε φορτηγό πλοίο. Τον Ιανουάριο του 1915
επιστρατεύτηκε και πολέμησε μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο δυτικό
μέτωπο. Μια μέρα πριν από την επιστράτευσή του παντρεύτηκε την Rosa Koch.
Όταν τον Μάρτιο του 1917 ο πόλεμος άρχισε να δημιουργεί σχίσμα στο
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, προσχώρησε στο Aνεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Kόμμα
(USPD), όπου συγκεντρώθηκαν οι αντίθετοι του πολέμου. Τον Μάρτιο του 1919 έγινε
πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του USPD στο Αμβούργο. Αγωνίστηκε και κατάφερε
τον Νοέμβριο του 1920 την προσχώρηση του τοπικού USPD στο κομμουνιστικό κόμμα
KPD. Σαν εκπρόσωπος του κόμματος πήρε το καλοκαίρι του 1921 μέρος στην Τρίτη
Διεθνή, όπου γνώρισε τον Λένιν. Στις 30 Οκτωβρίου 1925 ψηφίστηκε πρόεδρος του
κόμματος και διαδέχτηκε την Ruth Fischer.

Εθνικοσοσιαλιστική δικτατορία

Στις 3 Μαρτίου 1933, δύο μέρες πριν την πραγματοποίηση των τελευταίων
πολυκομματικών εκλογών για το Ράιχσταγκ, συνελήφθη. Η σύλληψή του θεωρείται
ότι εντασσόταν σε μια προσπάθεια των Ναζί να σταθεροποιήσουν και να ενισχύσουν
τη δικτατορία τους, χτυπώντας την αντίσταση της εργατικής τάξης, του λαού και του
συνόλου των αντιφασιστικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Γερμανίας, κάτι
που αποδεικνύεται από τις εξελίξεις των επόμενων ημερών και από τον εμπρησμό μέσω
προβοκάτσιας του Ράιχσταγκ, που είχε γίνει στις 27 Φεβρουαρίου 1933 και αποδόθηκε
στους κομμουνιστές. Άλλωστε, ο Χίτλερ είχε ξεκαθαρίσει, σε μια από τις πρώτες
συνεδριάσεις του υπουργικού του συμβουλίου, πως ο θρίαμβος του Ναζισμού περνούσε
μέσα από τη συντριβή του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ο Ερνστ Τέλμαν εκτελέστηκε στις 18 Αυγούστου 1944 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης
Μπούχενβαλντ.

. Το ναζιστικό καθεστώς, δεν προχώρησε τυχαία στη σύλληψη του Ερνεστ Τέλμαν.
Χτυπώντας τον Τέλμαν, ήθελε να στερήσει τη γερμανική εργατική τάξη από έναν
άξιο κομμουνιστή ηγέτη και να απαλλαγεί το ίδιο από έναν επικίνδυνο εχθρό. Για να
κατανοήσουμε καλύτερα αυτή την τελευταία διαπίστωση, αξίζει να σταθούμε σε όσα
γράφει ο Εριχ Χόνεκερ στα απομνημονεύματά του, σκιαγραφώντας τη συμβολή του
Τέλμαν στον αντιφασιστικό αγώνα του γερμανικού λαού. Ο Τέλμαν - σημειώνει ο
Χόνεκερ - «καυτηρίαζε το φασισμό σαν θανάσιμο εχθρό του εργατικού κινήματος και
της Σοβιετικής Ένωσης και προειδοποιούσε για τους κινδύνους που προέρχονταν απ'
αυτόν - ως εκείνο το περίφημο σύνθημά του στον εκλογικό αγώνα στις αρχές του 1932
για τον Πρόεδρο του Ράιχ ότι: "Όποιος εκλέγει Χίντενμπουργκ, εκλέγει Χίτλερ, όποιος
εκλέγει Χίτλερ, εκλέγει τον πόλεμο!". Η ιστορία επιβεβαίωσε την ορθότητα αυτής της
προειδοποιητικής διαπίστωσης σε τραγικές διαστάσεις». (Εριχ Χόνεκερ: «Από τη ζωή
μου», εκδόσεις «Ειρήνη», σελ. 71).

Πριν συλλάβει τον Τέλμαν, το χιτλερικό καθεστώς χρέωσε στους κομμουνιστές τον
εμπρησμό του Ράιχσταγκ, που πραγματοποίησαν τα όργανά του στις 27/2/1933. Την
επομένη, με το πρόσχημα του εμπρησμού, καταργήθηκαν τα άρθρα του Συντάγματος της
Βαϊμάρης, που αναφέρονταν στην ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των
συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ο Τέλμαν συλλήφθηκε
στις 3/3/1933, δύο μέρες, όπως προαναφέραμε, πριν τις εκλογές. Μετά τις εκλογές, οι
Ναζί προχώρησαν στην ακύρωση της εκλογής των 81 κομμουνιστών βουλευτών και στις
14 Μάρτη έθεσαν εκτός νόμου το Γερμανικό ΚΚ. Αλλά δε σταμάτησαν εκεί. Μέσα σε
έξι εβδομάδες από τις άνοδό τους στην εξουσία, έκλεισαν στις φυλακές 18 χιλιάδες,
περίπου, κομμουνιστές. Στις 2/5/1933 διέλυσαν τα συνδικάτα, δήμευσαν τις περιουσίες
τους και έστειλαν τους ηγέτες τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις 22 Ιούνη
απαγορεύτηκε και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Η οικονομία που ζητούσαν οι
σοσιαλδημοκράτες στο μπαρούτι του προλεταριάτου δε βγήκε σε καλό ούτε στους
ίδιους. Ο γερμανικός φασισμός, αφού κυριάρχησε μέσα στη Γερμανία, ήταν πια
ελεύθερος να θέσει σε εφαρμογή τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της γερμανικής αστικής
τάξης, πράγμα που επιχείρησε, με τα γνωστά σε όλη την ανθρωπότητα αποτελέσματα. Κι
όταν πια έπνεε τα λοίσθια, ξαναθυμήθηκε τον Ερνεστ Τέλμαν, τον οποίο και
δολοφόνησε άνανδρα στο κρεματόριο του Μπούχενβαλντ στις 18 Αυγούστου 1944, ενώ
στη συνέχεια έκαψε τη σωρό του, για να μην υπάρχει τίποτα από αυτόν. Η εργατική τάξη
της Γερμανίας, στη μεταπολεμική περίοδο που ερχόταν, έπρεπε να στερηθεί τον μεγάλο
ηγέτη της κι αν ήταν δυνατό να μην υπάρχει τίποτα που να τον θυμίζει.

...................................................

Ερνστ Τέλμαν έμεινε για πολλά χρόνια στις χιτλερικές φυλακές και τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης, όταν πληροφορήθηκε την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας ενάντια στη
Σοβιετική Ένωση του Στάλιν δεν αμφέβαλε ποτέ, ότι ο χιτλερικός στρατός θα ηττηθεί.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της κόρης του Ίρμα που τον επισκέφθηκε το καλοκαίρι του
΄41 στις φυλακές του Ανοβέρου, λίγο μετά την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας
στη Σοβιετική Ένωση, ο Τέλμαν απαντώντας στον απόλυτα σίγουρο για τη νίκη της
Γερμανίας υπάλληλο των φυλακών («διεξάγουμε έναν κεραυνοβόλο πόλεμο ενάντια
στους Ρώσους, σε λίγες μέρες θα είμαστε στη Μόσχα») είπε ότι «ο Στάλιν θα συντρίψει
το Χίτλερ» για να συνεχίσει: «Τα φασιστικά στρατεύματα θα τερματίσουν την ύπαρξή
τους στη Σοβιετική Ένωση... Ολόκληρος ο σοβιετικός λαός θα αγωνιστεί ωσότου
απελευθερωθεί η σοβιετική χώρα... Ο κεραυνοβόλος πόλεμός σας θα τελειώσει στη
Σοβιετική Ένωση με την πλήρη συντριβή σας. Δεν θα συμπεριφέροσταν με τέτοια
υπεροψία αν γνωρίζατε τους σοβιετικούς εργάτες, αν γνωρίζατε πως ζει ένας λαός
που είναι απελευθερωμένος από τον καπιταλισμό. Ο σοβιετικός λαός, κάθε άνθρωπος
στη Σοβιετική Ένωση έχει πολλά να χάσει, γιατί ολόκληρη η χώρα ανήκει στο λαό...
Αντίθετα τι έχει ο γερμανικός λαός; Φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια
χούφτα κερδοσκόπων του πολέμου κυριαρχούν το λαό μας».

Η γυναίκα του Τέλμαν, Ρόζα είχε διηγηθεί σε κομμουνιστή που είχε επαφή μαζί της
ότι «ο Τέλμαν δεν αμφέβαλε καμιά στιγμή, ότι η Σοβιετική Ένωση θα νικήσει τη
φασιστική Γερμανία... Επιπλέον ο Τέλμαν έκφραζε τη βαθιά πεποίθησή του, ότι η
γερμανική εργατική τάξη θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των προλετάριων όλου του
κόσμου».

Ο ήρωας του παγκόσμιου προλεταριάτου έλεγε: «η ιστορία της ζωής μας είναι σκληρή,
γι’ αυτό απαιτεί ολοκληρωμένο ανθρώπινο χαρακτήρα... Το να είσαι στρατιώτης της
επανάστασης σημαίνει: να δείχνεις σ’ όλες τις καταστάσεις απεριόριστη αφοσίωση
στην πίστη της υπόθεσής μας, μια αφοσίωση που δοκιμάζεται στη ζωή και στο
θάνατο, σημαίνει να κρατάς απόλυτα το λόγο σου, πεποίθηση, αγωνιστικό θάρρος και
αγωνιστική δύναμη.

"Welcome to the show" - Η μουσική κληρονομιά του Παύλου Σιδηρόπουλου

Αγαπητοί φίλοι,




Αγαπητοί φίλοι,

Σας ενημερώνουμε ότι από 28 Μαρτίου η NEW STAR
Θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους σε πρώτη προβολή την ταινία
"Welcome to the show" - 
Η μουσική κληρονομιά του Παύλου Σιδηρόπουλου
των Κώστα Πλιάκου και Αλέξη Πόνσε!

Μια ταινία για την μουσική κληρονομιά που άφησε 
ο πρόωρα χαμένος πρίγκιπας του ελληνικού ροκ Παύλος Σιδηρόπουλος!!

 « Η ιστορία έχει γραφτεί και λέει πως ο Σιδηρόπουλος ήταν ένας
αυτόφωτος δημιουργός, άνοιξε το δρόμο με τα ίδια του τα χέρια...»
Οδυσσέας Ιωάννου


Ο Βασιλιάς του ελληνικού ροκ, ο θρύλος του και η μουσική του μέσα από τα καρέ δυο

νέων δημιουργών που λάτρεψαν τον άνθρωπο και το έργο του!!!

Ντοκουμέντα και ανέκδοτο υλικό καθώς και ακυκλοφόρητα τραγούδια...

Μιλούν:
Μάκης Μηλάτος, Οδυσσέας Ιωάννου, οι Απροσάρμοστοι, οι Σπυριδούλα, 
ο Γιάννης Αγγελάκας, Παύλος Παυλίδης, Δημήτρης Μητσοτάκης, Σπύρος Γράμμενος, 
Στάθης Δρογώσης, Υπόγεια Ρεύματα, Κώστας Φέρρης, Κωνσταντίνος Τζούμας κ.α.


Φωτογραφίες ταινίας "Welcome to the show" στο linkhttps://plus.google.com/photos
Trailer ταινίας "Welcome to the show"http://www.youtube.com/watch
Ιστοσελίδες-links

Παύλος Σιδηρόπουλος – Η επίσημη σελίδα τουhttp://pavlos-sidiropoulos.gr
“WELCOME TO THE SHOW” Επίσημη σελίδα της ταινίας: http://welcometotheshow2013.blogspot.gr/
 “WELCOME TO THE SHOW” σελίδα στο facebook: http://www.facebook.com/pages
Συνέντευξη των δημιουργών της ταινίας: http://www.allaboutmusic.gr/home.


«WELCOME TO THE SHOW» -
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ


ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Φαίη Γιαννοπούλου
ΕΙΚΟΝΟΛΗΠΤΕΣ LIVE: Άγγελος Τάτσης, Αχιλλέας Ρομπόλης, Γιάννης Δόλας,
Χάρης Τελόνας, Τίμος Κορονετόπουλος
ΔΙΗΘΗΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΒΑΠΨ
ΜΟΝΤΑΖ, EDITING: Δημήτρης Κλάγκος
ΗΧΟΛΗΠΤΕΣ: Δημήτρης Βλάχος, Γιάννης Δόλας
ΜΙΞΑΖ - SOUND DESIGN: Λευτέρης Ξάνθης
Στο ρόλο της "Σαλούστιας" η Γιώτα Γεωργοπούλου
ΣΕΝΑΡΙΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κώστας Πλιάκος- Αλέξης Πόνσε
ΠΑΡΑΓΩΓΗ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ: euroirida, wide-angle
Format: FULL HD, 65 min, 2013
http://welcometotheshow2013.blogspot.gr/

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας πρωτοπόρος μουσικός!!!
Ο Έλληνας Ρόκερ που έδωσε στη ροκ ελληνικό στίχο...

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του, καθώς ήταν από τους
πρώτους που έγραψαν ροκ μουσική με ελληνικό στίχο και το συνδύασαν με στοιχεία της
ελληνικής μουσικής παράδοσης ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στους επόμενους
μουσικούς. Την εποχή που στο ελληνικό μουσικό στερέωμα κυριαρχούσε το πολιτικό τραγούδι και
η ανάλαφρη ποπ, ο Σηδιρόπουλος φέρνει στη σκηνή τις αγωνίες και το ανικανοποίητο μιας νεολαίας
που αποζητά το αδύνατο και εμπνέεται από τα ιδανικά του Μάη του ’68!

Ανήσυχο πνεύμα, πολύπλευρο ταλέντο, ο Σιδηρόπουλος πειραματίστηκε όχι
μόνο στη μουσική τη σύνθεση και τον στίχο, αλλά και την ηθοποιία, την
ποίηση και τη συγγραφή.

Το Welcome to the show είναι μια καταγραφή της μουσικής κληρονομιάς
του πρίγκιπα της ελληνικής ροκ σκηνής Παύλου Σιδηρόπουλου όπως αυτή πέρασε στις επόμενες γενιές
καλλιτεχνών και έφτασε ως τις μέρες μας.
Είναι η προσπάθεια να καταγραφεί το μουσικό αποτύπωμα ενός καλλιτέχνη που αποτέλεσε έμπνευση
και άνοιξε δρόμους για εκατοντάδες συγκροτήματα και τραγουδοποιούς που δημιούργησαν ιστορία με τη
σειρά τους.

Πρωτότυπο υλικό στην ταινία

Στην ταινία, ντοκουμέντα από ανέκδοτες συνεντεύξεις του Παύλου ντύνονται με τα animation του Νίκου
Μπλεμπουτζάκη, με γνωστές και ανέκδοτες φωτογραφίες, βίντεο, ποιήματα
και τραγούδια του ερμηνευμένα από τον ίδιο ή άλλους καλλιτέχνες.

Συνεργάτες του, μουσικοκριτικοί και καλλιτέχνες που σφράγισαν με τη
μουσική τους τις δεκαετίες του '90 και του 2000 μιλούν για το έργο του
Σιδηρόπουλου και την επιρροή του.
Μεταξύ αυτών οι Μάκης Μηλάτος, Οδυσσέας Ιωάννου, οι Απροσάρμοστοι, οι Σπυριδούλα, ο Γιάννης
Αγγελάκας, Παύλος Παυλίδης, Δημήτρης Μητσοτάκης, Σπύρος Γράμμενος, Στάθης Δρογώσης,
Υπόγεια Ρεύματα, Κώστας Φέρρης, Κωνσταντίνος Τζούμας κ.α.

H ταινία, παρουσιάζεται στο φετινό πρόγραμμα του «Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ
Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα (14-27 Μαρτίου) » και έχει
ενταχθεί στο επίσημο πρόγραμμα στην κατηγορία <<μουσική>>.
Θα κυκλοφορήσει από 28 Μα στους κινηματογράφους σε πρώτη προβολή

Παύλος Σιδηρόπουλος (1948-1990)

Γεννήθηκε στις 20/7/1948 (ή 28) στην Αθήνα. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Σιδηρόπουλου και της
Ιωάννας (Τζένης) Σιδηροπούλου το γένος Αλεξίου! Έζησε ως τα επτά του χρόνια στην Θεσσαλονίκη
απ’ όπου και ξεκίνησε την μουσική του πορεία. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της
γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου και σ’ αυτή τη διπλή καταγωγή πίστευε ότι όφειλε την εκρηκτική
προσωπικότητα του σκεπτικιστή διανοούμενου και του ρόκερ!
Οι Σιδηρόπουλοι ήταν Πόντιοι εκ Ρωσίας, αστοί, που ζούσαν από την καλλιέργεια και το εμπόριο του
καπνού. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος, γεννήθηκε το 1918 στο Σοχούμ της Ρωσίας . Η οικογένεια έφυγε
από τη Ρωσία μετά την επανάσταση του 1917 και το 1923 ήρθαν στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν στο
Κιλκίς όπου ασχολήθηκαν αρχικά με το εμπόριο καπνού.
Ο Παύλο ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο
Μαθηματικό. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δελληγιαννίδη (κιθαρίστα των Olympians) και φτιάχνουν το
ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Κυκλοφορούν το «7» «Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν με
δύο κομμάτια στο δίσκο «Ζωντανοί στο Κύτταρο».
Στο Κύτταρο γνωρίζονται και με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Σαββόπουλο. Το ντουέτο
ενσωματώνεται με τα "Μπουρμπούλια" και το νέο σχήμα (Π.Σ. φωνή, Παντελής Δελληγιαννίδης,
κιθάρα, Νίκος Τσιλογιάννης, ντραμς, Βασίλης Ντάλας, μπάσο) βγάζει ένα 7", το «Ο Ντάμης ο ληστής»
λογοκριμένο σε «Ο Ντάμης ο σκληρός». Το σχήμα παραμένει μαζί από το 1972 έως το 1974.
Με αυτό το σχήμα ο Παύλος Σιδηρόπουλος αρχίζει τα πρώτα του πειράματα για να παντρέψει το ροκ
με την Ελληνική μουσική. Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του δίσκου "Τα
μπλουζ του πρίγκιπα":
«...όμως αν γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω θα βρούμε τον Παύλο μαζί με τα «Μπουρμπούλια» να
δουλεύουν πάνω σε ένα ROCK με εθνικά στοιχεία. Τζαμαρίσματα - με την πλήρη έννοια του όρου - που
έπαιρναν την μορφή μιας πολύ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Ήταν τότε που ο Νίκος στα
τύμπανα και ο Βασίλης στο μπάσο κράταγαν ένα τέμπο που όμοιό του δεν ακούστηκε ποτέ ξανά από
Ελληνική μπάντα... Ήταν τότε που στην κιθάρα ήταν ο Παντελής... Ήταν τότε που η φωνή του Παύλου
ροκάριζε πάνω στις μουσικές μνήμες της Θράκης, της Ηπείρου και της Σμύρνης...

Ήταν τότε που ο Παύλος άρχιζε να φανερώνει όχι μόνο την αγάπη του για την Ελληνική μουσική
αλλά και την ΑΠΟΨΗ του. Μια άποψη σοβαρή που ποτέ δεν κατάφερε να παρουσιάσει - όπως αυτός
οραματιζόταν - στο κοινό του."
Κάτω από αντίξοες συνθήκες (οι αρχές της δικτατορίας τους χαρακτηρίζουν επικίνδυνους και
απόβλητους) το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο.
Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ως τραγουδιστής, στα έργα του «Οροπέδιο»
και «Θεσσαλικός κύκλος».
Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους έφτιαξε το γκρουπ «Σπυριδούλα». Με αυτό το σχήμα
δημιούργησε τον σημαντικότερο ίσως δίσκο στην περίεργη ιστορία του Ελληνικού rock: το "Φλου"!
Αξίζει να σημειώσουμε πως για τον δίσκο αυτό ο Π.Σ. δεν υπέγραψε συμβόλαιο αλλά ένα "χαρτί" που
έγραφε ότι αποποιείται πάσης οικονομικής απαιτήσεως από τον δίσκο. Οι "Σπυριδούλα" υπέγραψαν
συμβόλαιο εκτελεστού με ποσοστό 4% . Το σχήμα διαλύεται αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο
rock ήχο και μια σειρά συναυλιών.
Το 1979 μαζί με Παπαντίνα, Νέστωρα, Τζιμόπουλο (παλιά μέλη Μακεδονομάχων, IDOLS κ.α.) φτιάχνει
το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών» με αγγλικό στίχο. Το σχήμα αυτό δεν κυκλοφορεί δίσκο. Ένα όμως
τραγούδι από αυτήν την περίοδο περιλαμβάνεται στον κατοπινό του δίσκο "Zorba the freak" πρόκειται για
το τραγούδι "Clown".
Εκείνη την περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην
ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack.
Τον ίδιο καιρό πρωταγωνιστεί και σε μία ακόμη ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου με τίτλο "Αλδεβαράν"
και με συμπρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης. Στην μικρή καριέρα του ως ηθοποιού περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο
σήριαλ του Κώστα Φέρρη "Οικογένεια Ζαρντή" που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980 όπου ο Π.Σ. καταλήγει σε ένα σχήμα που με λίγες
αλλαγές παίζει μαζί του μέχρι το τέλος, τους "ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ". Μαζί ηχογραφούν μία σειρά
σημαντικών δίσκων και με συνεχή παρουσία μέσω ζωντανών εμφανίσεων δημιουργούν τον μύθο ενός
πραγματικού Ελληνικού rock συγκροτήματος, μακριά από ερασιτεχνισμούς και μιμητισμούς.
Το 1982 κυκλοφορούν το "Εν λευκώ" με αρκετές αναφορές στην εμπειρία του με την ηρωίνη (για άλλη
μία φορά αντιμετωπίζει προβλήματα λογοκρισίας. Με τα τραγούδια "Η" και "Ανταργκράουντ με στρας"
για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και "Ύστατη στιγμή" για προσβολή της δημοσίας αιδούς).
Το 1985 κυκλοφορούν το "Zorba the freak" ένα δίσκο μπολιασμένο με το χιούμορ του Δημήτρη
Πουλικάκου που έχει κάνει την παραγωγή.
Το 1989 κυκλοφορεί το "Χωρίς μακιγιάζ" που είναι ένας δίσκος ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό.
Τα τραγούδια αυτού του δίσκου το συγκρότημα τα έπαιζε τα προηγούμενα χρόνια στις ζωντανές του
εμφανίσεις, (κυρίως στο club "Αν" στα Εξάρχεια μόνιμο στέκι των τελευταίων χρόνων ). Τον δίσκο αυτό
χαρακτηρίζουν τα blues κομμάτια που πάνω στις στενές του φόρμες ο Π.Σ. εκφράζεται με τον δικό του
τρόπο.
Το καλοκαίρι του 1990 ξαφνικά άρχισε να παραλύει το δεξί του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα
αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία τον επηρέασε ψυχολογικά ...
Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο Αν. Ο Παύλος άρχισε να
εμφανίζεται με το χέρι δεμένο.
Έχοντας αρκετά νέα τραγούδια (τα οποία σταδιακά παρουσίαζαν στο κοινό των συναυλιών) και μερικά
παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις (το συγκρότημα πειραματιζόταν με funk στοιχεία στον
ήχο του) άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών
εμφανίσεων για το Δεκέμβριο.
Όμως το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου του 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από χρήση ηρωίνης
στο πατρικό του σπίτι. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.

ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ

Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Άντε και καλή τύχη μάγκες", όπου
ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Π.Σ. και τα υπόλοιπα τα ερμήνευαν διάφοροι
καλλιτέχνες.
Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος «Τα μπλουζ του πρίγκιπα». Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές
ηχογραφήσεις, που έγιναν από το 1979 ως το 1981.
Ήταν ο καρπός των προσπαθειών που είχαν ξεκινήσει από το 1972. Εδώ ο Π.Σ. παντρεύει το μπλουζ
με το ρεμπέτικο. Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει στο σημείωμα του δίσκου: "Γύρω στο '81 έχουν γραφτεί
13 τραγούδια που δημιουργήθηκαν στα Νέα Στείρα, τη Σαντορίνη και την Αθήνα. Γίνεται μια πρόχειρη
ηχογράφηση με πιθανό σκοπό κάποια πιθανή συνεργασία με την Οπισθοδρομική Κομπανία ("Ας την
καρδιά σου να τα πει εδώ στην Κομπανία"). Αυτή η πρόχειρη ηχογράφηση γέννησε τον δίσκο «Τα
μπλουζ του πρίγκιπα». Όμως ούτε αυτή η (πιθανή) συνεργασία γίνεται πραγματικότητα.
Όλες οι προσπάθειές του να ηχογραφήσει αυτό το υλικό (εν ζωή), απέσβησαν λοιπόν, άκαρπες. Στις
ζωντανές εμφανίσεις του τραγουδούσε τα «Σιγανά ποτάμια» και τους τελευταίους μήνες της ζωής του,
μερικά ακόμα σε funk - rock ενορχηστρώσεις.
Το 1994 κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος «Εν αρχή ην ο λόγος» με ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1978 μέχρι
το 1989, την απαγγελία ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Μουσική» και απόσπασμα από
μια συνέντευξή του στην Ε.Τ.2. Πολλά από τα τραγούδια του δίσκου εκδίδονται για πρώτη φορά.

ΠΗΓΕΣ
Για το κείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το άρθρο του Θοδωρή Κριθάρη στο περιοδικό "Στις
σκιές του Β-23", τεύχος 4, από το σημείωμα της Κατερίνας Ρεμούνδου στο Ποπ+Ροκ τεύχος Ιανουαρίου
91, από τα σημειώματα των δίσκων γραμμένα από τον Πάνο Ηλιόπουλο, από το αφιέρωμα στον Π.Σ. των
Αποστόλη Μπατσιακούρα και Μάνου Κεφάλα στην μουσική εφημερίδα "In Rock" τεύχος 44 Δεκέμβρη
95 και από κείμενα του Π.Σ.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971)
Ο Γερό-Μαθιός (Zodiac, 1971)
Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση (Zodiac, 1972)
Φλου (ΕΜΙ, 1978)
Εν λευκώ (ΕΜΙ, 1982)
Zorba the freak (ΕΜΙ,1985)
Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1987)
Χωρίς μακιγιάζ - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989)
Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ, 1991)
Τα μπλουζ του πρίγκιπα (MBI, 1992)
Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1993)
Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση, 1994)
O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια (Lyra, 1994)
Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση,1996)
Επιτυχίες (ΜΒΙ,1997)
Στιγμές (Δίφωνο, 1997)
Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001)
Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002)

Επιλεγμένες Συμμετοχές

Ζωντανοί στο Κύτταρο (Zodiac, 1971)
Θεσσαλικός κύκλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI - COLUMBIA, 1975)
Ανεξάρτητα, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975)
Οροπέδιο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976)
Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979)
Σε άλλη γη, του Σταύρου Λογαρίδη (1980)
Νοκ άουτ, του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos,1986)
H Συναυλία στο Ηρώδειο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990).

“WELCOME TO THE SHOW” Επίσημη σελίδα της ταινίας:
http://welcometotheshow2013.blogspot.gr/
“WELCOME TO THE SHOW” σελίδα στο facebook:
http://www.facebook.com/pages

Παύλος Σιδηρόπουλος – Η επίσημη σελίδα του:
http://pavlos-sidiropoulos.gr

Συνέντευξη των δημιουργών της ταινίας:
http://www.allaboutmusic.gr/home.

«Είμαι δισέγγονος του Ζορμπά,
και ως γνωστό ο Ζορμπάς ήταν rock and roll»

Συνέντευξη του Παύλου Σιδηρόπουλου στην ΕΤ2

Στο λέω καθαρά το ροκ πιστεύει στην αναγκαιότητα της τέχνης, πιστεύει στην υπερβατική στιγμή που
έχει ανάγκη ο κάτοικος της οποιασδήποτε μεγαλούπολης και ιδιαίτερα της Αθήνας, που θεωρείται από
τις χειρότερες. Πιστεύει στο συναίσθημα με σίγμα κεφαλαίο, πιστεύει στο υποσυνείδητο, όπως σου είπα
είναι εκτός από πηγή κακού και πηγή δημιουργίας. Πιστεύει στην κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας.
Πιστεύει στην Αγάπη με άλφα κεφαλαίο, στην Ειρήνη με έψιλον κεφαλαίο, στην πίπα της Ειρήνης με
έψιλον κεφαλαίο. Τι άλλο θέλεις να σου πω για να ξυπνήσεις επιτέλους;

Είμαι δισέγγονος του Ζορμπά, και ως γνωστό ο Ζορμπάς ήταν rock and roll, όπως και να το κάνουμε.
Και πολύ μάλιστα. Αυτό μας το λέει κι ο Καζαντζάκης. Απ' την άλλη μεριά όμως, έχω και σπέρμα από
την γενιά των Αλεξίου. Της Έλλης της Αλεξίου, η οποία είναι θεία μου. Κι έτσι έχω μέσα μου και τον
διανοούμενο και τον αλήτη. Από τη σύγκρουση αυτών των δύο βγαίνει άλλοτε καταστροφή κι άλλοτε
δημιουργία

“WELCOME TO THE SHOW”

Στίχοι: Παύλος Σιδηρόπουλος
Μουσική: Παύλος Σιδηρόπουλος

Welcome to the show
Welcome to the show,
welcome to the show
Εδώ μετράνε μόνο τα σφάλματα ημών
κι όλα τ’ άλλα φήμες
εικοσιεννιά στατιστικών
άλλα σταθμά στα μέτρα
του ποιος ανάλογα με ποιον

Απ’ όλα έχει ο θίασος
αναρχικούς με φάκελο ανοιχτό
θηριοδαμαστή το γιό του Παπαχρόνη
με γάλα ραδιενέργειας βυζαχτό
σε γυάλα το μωρόψαρο να μη δαγκώνει
αιμομιξία σ’ ανώνυμο χωριό
μαύρο γυαλί να μην τυφλώνει
των αποβλήτων το ακτινοβόλο ον
σε πλανιτάριουμ κι ο πόλεμος των άστρων
για τ’ άγρια γούστα των μιλιταριστών

Διαθέτουν για bus class κτηνοβασία
πατέρα κόρη μ’ αδερφό
για special show
να δεις θα φταίει η τριλογία
sex, drugs, Rock'n'roll
ψευδαίσθηση καμιά δεν τους αγχώνει
μέταλλο κρύο που δεν λιώνει
πυρηνικό το μανιτάρι, ένα λουλούδι
θα στο πουν κι αυτό
κι ο θίασος μεγαλώνει
το κρέας μας αρχίζει να το τρώει ωμό

Ο Κώστας Πλιάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε φωτογραφία στη Σχολή
Σταυράκου και δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έκανε μεταπτυχιακό στις
εκδοτικές διαδικασίες και στις ηλεκτρονικες εκδόσεις στην Ισπανία. Εργάζεται ως
δημοσιογράφος σε εφημερίδες απο το 1998 και τα τελευταία έξι χρόνια στον Ελεύθερο
Τύπο όπου έχει την αρχισυνταξία της ηλεκτρονικής έκδοσης. Το Welcome to the Show
είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.

Ο Αλέξης Πόνσε γεννήθηκε το 1969 στο Μεξικό. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε
κινηματογράφο και τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και δούλεψε ως καμεραμάν και
σκηνοθέτης. Το Welcome to the Show είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.